Vrouwelijkheid is het antwoord in deze crisis

Laat me heel duidelijk zijn: dit artikel gaat niet over het opeisen van vrouwenrechten of over het aanwijzen van de man als schuldige.

Disbalans tussen het mannelijke en vrouwelijke

Wanneer we naar de oppervlakte kijken van de crisis en chaos, blijven we met resultaatgerichte oplossingen komen. Wanneer we naar de oorsprong kijken, zullen we begrijpen dat de oplossingen liggen in onze eigen, diepste en meest fundamentele manier van leven. Ik zelf denk dat de oorsprong van de huidige chaos te vinden is in onze levenshouding, in een fundamentele disbalans in onszelf en in onze systemen die zich aan de oppervlakte uit in de huidige crisis - het falen van onze maatschappelijke systemen.

De fik d'r in is voorwaardenscheppend voor vruchtbaarheid

Soms, -meestal als er écht grote veranderingen of kantelingen plaats vinden-, moeten systemen of structuren eerst in zijn geheel uit elkaar vallen of 'kapot' gaan, omdat deze afbreuk noodzakelijk en voorwaardenscheppend is om iets geheel anders te plaatsen. Zoals in de landbouw eerst de fik er in gaat, als voorwaardenscheppend voor een vruchtbare aarde.

Als je mij vraagt wat echt de wortel of angel is achter de huidige onrust is dat de disbalans tussen wat we kunnen duiden als 'het vrouwelijke en het mannelijke' in onze wereld. Yin en yang. Sinds de afgelopen 5000 jaar is er een eenzijdige focus geweest in onze leefwijze en denkwijze vanuit het mannelijke. Een denk- en leefwijze waarop onze gehele westerse samenleving is ingericht. Tot in de puntjes en alle uithoeken van ons bestaan. Het zit overal in alles diep doorvlochten, in iedere vezel dat het nauwelijks nog waarnemen. En naar mijn idee trekt 'moeder' aarde nu aan de bel. En die bel is niet te negeren noch weg te vaccineren...

Laat me heel duidelijk zijn, dit gaat niet over het opeisen van vrouwenrechten, vrouwen emancipatie of over het aanwijzen van de man als schuldige. Het gaat over mannelijkheid versus vrouwelijkheid. Over de disbalans die er op dit moment op onze planeet is. De disbalans in iedere man en vrouw afzonderlijk. Het gaat over ons allemaal. En wat we nu meemaken - oa Covid- als maatschappij, als aarde, is een direct gevolg van deze disbalans. Geloof ik.

Onze door Yang gedomineerde wereld

We leven in een wereld die zeer eenzijdig gefocust is, eenzijdig op masculine kwaliteiten, ofwel de zogenaamde yang-kwaliteit. Zoals een vis het water waarin hij zwemt niet meer waarneemt, zo hebben wij niet in de gaten dat we in een gigantische, destructieve disbalans leven al eeuwen en eeuwen die nu een enorme ontwrichting van ons dagelijks leven als gevolg heeft.

Concreet en feitelijk houdt het in dat de praktische inrichting van onze samenleving grotendeels bedacht, ingericht en opgebouwd door het mannelijke. En ja, simpelweg is het historisch gewoon een feit dat mannen onze huidige maatschappelijke structuren hebben bedacht en gemaakt. Al duizenden jaren hebben mannen aan het roer gestaan in de vorming van onze huidige politiek, onze economie, de sociaal maatschappelijke structuren: alles is een mannelijk ontwerp. Het is een wereld die vanuit mannelijke energie en principes functioneert. Gebaseerd op mannelijke denkmodellen en kwaliteiten. En zo is het al duizenden jaren.

Vrouwelijke versus mannelijke energie

De mannelijke principes en kwaliteiten zijn die van het naar buiten gerichte. Het gaat over actie en doelgerichtheid en creatie-vermogen. Over manifestatie en oplossingsgericht acteren. Over initiatief, ondernemen en originele innovatiekracht. Over onafhankelijkheid en streven naar, over individualiteit en oorspronkelijkheid. Dat mannelijke omvat het onderscheidend vermogen, verschillen kunnen zien, analyseren en categoriseren. Dit is de primaire manier waarop mannelijke principe kenbaar is.

Het vrouwelijke principe gaat over ontvankelijkheid en samenhorigheid. Het is het principe dat zorgt, voedt en koestert. Het gaat over verwachting en vertrouwen in het proces van rijping. Over potenties aanvoelen en weten wat nodig is voor rijping en te ont-wikkelen. Het vrouwelijke staat voor verbinding, synthese en voor vervulling in het relationele. Dit is de primaire manier waarop het vrouwelijke principe kenbaar is.

Fakkeldragers van Yin & Yang: vrouw & man

In meer spiritueel vocabulaire wordt dit vrouwelijke en mannelijke principe aangeduid met yin (vrouwelijk) en yang (mannelijk). Om alle polarisatie-verdenkingen te voorkomen: yin en yang zijn absoluut gelijkwaardig aan elkaar. Beiden omvatten essentiële zeer waardevolle elementen die elkaar in balans houden. Voor ons als mens maar ook als planeet in zijn geheel. Wanneer zij in balans zijn, weerspiegelt zich dit door middel van gezondheid en welzijn van een geheel systeem of organisme. Alles wat leeft in ons universum draagt zowel het yin als het yang principe en de bijbehorende kenmerken in zich. De man heeft net zo goed yin-kwaliteiten als de vrouw en de vrouw heeft net zo goed mannelijke kwaliteiten. Maar net zoals mannen fakkeldrager zijn van het yang principe, zijn vrouwen fakkeldrager van yin.

Schaduwkanten van Yang

Zoals alles in ons relatieve aardse bestaan, heeft iedere waarde zijn tegenpool. Zijn lichte- en zijn schaduwkant. Het mannelijk principe van naar buiten gerichtheid kan doorslaan in het willen overheersen en bevechten van de buitenwereld, in driften als egoïsme, botheid en veroordeling. Dit mondt uit in agressie, overheersing, en dictatuur. Het doorslaan van het actie- en resultaatgericht uit zich in het overal een stempel op willen drukken, machtsvertoon en territoriumdrift. Het gezonde onderscheidingsvermogen leidt, wanneer het doorslaat, tot wedijveren en oorlogszucht. Wanneer status en krachtmeting doorschieten, mondt het uit in verslavingen aan succes, macht over anderen en veroveringszucht. Het onderscheidend vermogen en analytisch categoriseren heeft als schaduwzijde het discrimineren, uitsluiten en tegenstellingen creëren en werkt starheid in de hand.

Schaduwkanten van Yin

Voor het vrouwelijke geldt hetzelfde, haar yin-kwaliteiten kunnen doorslaan op een destructieve wijze. De vrouwelijke waarde van het voedende en het verzorgende kan doorslaan op een wijze waarin de vrouw zichzelf vergeet en zichzelf te kort doet. Dit leidt tot onzekerheid, afhankelijkheid, angst voor afwijzing en een gebrek aan eigenwaarde. Het geduldige, verwachtende en het vol vertrouwen-zijn, kan doorslaan in een initiatiefloos afwachten en passiviteit. Het ontvangende, koesterende heeft de schaduwkant van het zichzelf wegcijferen voor een ander, voor het gezin, de gemeenschap of voor iets groters. Het accepterende principe wordt dan zelf-ontkennend en levenloos. De verbindende, relatiegerichte vrouwelijke kant kan doorschieten in het willen samensmelten met geliefden, of verstikkende, symbiotische relaties waarin zij de ander en zichzelf afhankelijk maakt.

Stereotype persona’s die we kennen uit films, literatuur en soaps

Het mannelijke en vrouwelijke hebben dus beiden onmisbare kwaliteiten, maar hebben ook hun eigen schaduwen wanneer ze doorschieten. Het zijn bijna stereotype persona’s die we kunnen categoriseren naar aanleiding van deze kwaliteiten en hun keerzijde. Iets waarvan gretig gebruik wordt gemaakt in films, soaps en literatuur.

ls je goed kijkt naar onze structuren, organisaties en pijlers achter ons gehele paradigma zie je dat het mannelijke principe overheerst ten opzichte van het vrouwelijke

In onze westerse samenlevingen zitten zeer krachtige mannelijke eigenschappen. En als je goed kijkt naar onze structuren, organisaties en pijlers achter ons gehele paradigma zie je dat dit mannelijke principe overheerst ten opzichte van het vrouwelijke. En dat is naar mijn idee de primaire oorzaak van onze huidig crisis. Deze twee universele krachten zijn uit balans, op onze aarde, in de meeste samenlevingen (bij uitstek in onze westerse samenleving) en in de meeste individuen in hun persoonlijk leven van alledag.

Historische oorsprong van disbalans

Vanuit historisch perspectief op sociaal-economische verhoudingen is deze disbalans goed te verklaren. Door een langdurige primaire focus op het leven vanuit het mannelijke initiatief, in de opbouw van onze wereld, is de mannelijke energie zeer dominant geworden en doorgeslagen in zijn schaduw. Het yang-georiënteerde individualisme, jezelf neerzetten en in de wereld je jezelf profileren, analyseren en competeren heeft een enorm hoge waardering gekregen in onze maatschappij.

En aan deze manier van leven zit, zo als we allen pijnlijk duidelijk voelen, een eind

Door middel van carrière of ondernemingen proberen we onze waarde te voelen door een status te behalen. Competitie en wedijver zijn in vele aspecten van ons leven doordrongen. Het recht van de sterkste, slimste, mooiste, snelste of meest creatieve zegeviert in onze leefstijl. We zijn het leven gaan zien als een competitie, soms uitgesproken en veelal subtiel door ons voortdurend te vergelijken en meten aan anderen. Op school worden we becijferd op onze resultaten, in sporten en wedstrijdjes hebben we winnaars en verliezers. Het leven is een vaak onbewuste wedloop met elkaar waarin we pogen bij een zogenaamde voorhoede te blijven. Dat weerspiegelt zich in een samenleving van nu waarin het draait om snelheid, effectiviteit. Om resultaatgerichtheid, logische analyses, (technologische) overheersing en soort beheersdrang van de natuur (covid) en mensen. En aan deze manier van leven zit, zo als we allen pijnlijk duidelijk voelen, een eind.

De degradatie van Yin

De huidige inrichting van onze maatschappelijke instanties en structuren staat haaks op de vrouwelijke yin-waarden. Yin-waarden in de maatschappij uiten zich in een holistisch en organisch perspectief. In het geweldloze, het instandhoudende en de gemeenschapszin. Het gaat over het overstijgen, includeren van verschillen en het vieren van variatie en verscheidenheid. Het gaat over eenheid, synthese, wederkerigheid en verbindingen leggen tussen de verschillen binnen het leven als geheel organisme. Deze vrouwelijke waarden worden niet enkel door vrouwen geleefd. Het zijn simpelweg waarden die zowel mannen als vrouwen in potentie in zich dragen. Ze zijn echter totaal ondergesneeuwd geraakt in de inrichting van ons huidige paradigma over de afgelopen eeuwen. Dit komt door het structurele wegbanning van de fakkeldragers van deze vrouwelijke waarden en energie: vrouwen.

Jacht op het Vrouwelijke

Vóór onze huidige geschiedschrijving (dat wat we in onze geschiedenislessen leren) was er periode van overheersing van het vrouwelijke. Was het vrouwelijke het heersende binnen veel culturen. Echter, eeuw na eeuw, generatie na generatie, werden in de loop van duizenden jaren deze vrouwelijke waarden en energieën weggedrukt, ondergeschikt gemaakt en ook bespot. Zowel in mannen als in vrouwen.

En met de opkomst van kerken werd dit 'vrouwelijke principe' geheel verbannen. De verpersoonlijking van deze uitgesproken intuïtieve en gevoelige vrouwen gericht op het holisme en de natuur- vormden een bedreiging voor de religieuze autoriteiten. Een lange periode werd daarom jacht gemaakt op vrouwen die uiting gaven aan sterke yin kwaliteiten, bekend als de ‘Heksenjacht’. Tussen circa 1480 en circa 1700 werden naar schatting 40.000 tot 100.000 vrouwen vermoord. Vermoord vanwege hun heks-achtige eigenschappen. Vanwege hun vrouwelijke kwaliteiten dus.

Recentelijke ontwikkelingen

Op sommige plaatsen duurde deze jacht op vrouwen tot in de late 18e eeuw. Maar ook daarna bleef de vrouw -het symbool voor het vrouwelijke- achtergesteld en weggestopt. In de 18e, 19e en deel van de 20e eeuw werd het vrouwen enorm lastig gemaakt hun authenticiteit te leven of om zich persoonlijk te ontwikkelen. Vrouwen mochten zich niet mengen of meebeslissen in het publieke domein. Het werd van hen verwacht om het huishouden te doen, kinderen te baren en hun gezin te verzorgen. Zij dienden als faciliterend aan de man. Daarnaast was de vrouw het lustobject, waar de man zijn potentie op kon loslaten. Nogmaals, het gaat niet over een schuldvraag, maar over perspectief op oorzaak en gevolg.

Velen van ons voelen op dit huidige moment heel expliciet een gemis maar hebben echter geen idee wat dat is en evenmin hoe de weg daar naartoe terug te vinden

Door deze historische ontwikkelingen verloren veel vrouwen en ook mannen in de loop van eeuwen de verbinding met hun oorspronkelijkheid: hun yin waarden. En zo de verbinding met hun eigen innerlijke essentie en oorsprong. Velen van ons voelen op dit huidige moment heel expliciet een gemis maar hebben geen idee wat het is dat ze missen, laat staan hoe de weg daar naartoe terug te vinden... Als vis op het droge, geen idee waar het water te vinden is.

Het tij keert voor vrouwen

Heel langzaam kreeg het vrouwelijke weer een plek en werden vrouwen serieuzer genomen in de maatschappij door het verkrijgen van meer rechten. Schoorvoetend werd toegegeven, maar in 1922 mocht dan toch de eerste vrouw meestemmen over de wereld waarin ze leefde. Het lijkt allemaal zo lang geleden, maar op al die eeuwen – sinds 5000 jaar voor onze jaartelling is het vrouwelijke langzaam maar zeker verdreven uit de maatschappij- is een krappe honderd jaar natuurlijk een schijntje.

Het lijkt allemaal zo lang geleden, maar op al die eeuwen is een krappe honderd jaar natuurlijk een schijntje

Het tij lijkt te zijn gekeerd, door de strijd van veelal onze oma’s en moeders kregen vrouwen gelijke rechten in deze wereld. Maar gelijke rechten betekent nog geen gelijkwaardigheid. Want hoe gelijkwaardig is het eigenlijk dat vrouwen op dit moment voor hetzelfde werk nog steeds minder betaald krijgen dan mannen?

Kan Yin wel echt Yin zijn in een Yang wereld?

En veel belangrijker, willen vrouwen dat werk wel? Werk waarin ze zichzelf moeten profileren en bewijzen? Past de opwaartse carrièreladder wel bij vrouwen? Of zijn vrouwen met ‘deze manier’ van werken opgezadeld omdat het werk wat ze eigenlijk kwamen doen, hen duizenden jaren geleden is afgenomen? Hoe vervullend is het om mee te mogen doen in een wereld waarin je tijdens het ontwerp en de opbouw niets te zeggen had? Hoe thuis kun je je voelen in een wereld die niet ingericht is met inachtneming van je vrouwelijke natuur?

Ik zie, hoor en merk dat dit voor veel vrouwen een behoorlijke zoektocht en struggle kan zijn. Een zoektocht waarbij ze vaak niet eens weten dat ze iets heel fundamenteels missen of zijn vergeten. Er is naar mijn idee veel meer bewustwording nodig omtrent dit onderwerp.

Grootse bewustzijnstransformatie

Dit hele balanceren tussen yin en yang vergt een grootse transformatie van onze gehele levenshouding en leefwijze. Van de inrichting van onze wereld. En net als iedere grootse transformatie, begint deze bij persoonlijke bewustzijnstransformatie. Daar zijn we allen individueel onderdeel en getuige van op dit moment. Daar dragen we ieder voor zich aan bij. Door middel van het leven dat jij nu leeft, door er te zijn; bewust te Zijn. Door het verruimen, verbreden en soms ook focussen van ons bewustzijn kunnen we deze transformatie manifest maken.

Op zoek naar vrouwelijke kwaliteiten en bijbehorende rollen

Wij allen, zowel man als vrouw, kunnen bijdragen in meer balans tussen yin en yang. Door je bewust te worden van je eigen handelen, mechanismen en automatismen. Maar vooral door op zoek te gaan naar jouw vrouwelijke kwaliteiten en waarden in jezelf in je werk, gezin. De rollen in je alledaagse leven. Dit geldt dus zowel voor mannen als vrouwen.

Ik zie dat veel mannen en vrouwen momenteel daar in toenemende (vaak onbewust) behoefte aan hebben. Dat uit zich in hun worsteling met hun rol, hun plek en levensinvulling in een door yang gedomineerde samenleving. De roep om gelijkwaardige rol en taakverdelingen in het huishouden. Tegelijkertijd is er zoveel in verandering de afgelopen decennia omtrent dit thema. Denk aan de toenemende zichtbaarheid van mannen die hun intuïtie een serieuze plek geven in hun werkende leven, een toenemende acceptatie van het rijke gevoelsleven.

Ik zie in mijn praktijk vooral een toename aan vrouwen (en mannen iets minder moet ik bekennen) die vastlopen. Die zich niet thuis voelen in de status gerichte maatschappij en al helemaal niet mee kunnen komen in een wedijverend of competitiegericht arbeidsleven. Anderzijds voelt de rol als enkel moeder of 'chef huishouden' ook niet als voldoende voedend. Als ik aan vrouwen vraag wat voor hen vrouw-zijn betekent, hebben ze vaak geen flauw idee. Het lijkt alsof velen zijn vergeten welke rol ze hier kwamen spelen, wat hun essentiële en unieke waarde is.

Het lijkt alsof velen zijn vergeten welke rol ze hier kwamen spelen, wat hun essentiële en unieke waarde is

En bij gebrek aan een invulling van hun eigen-waarde zie ik vrouwen veelal een van deze twee keuzes maken: óf ze maken zich ondergeschikt, trekken zich terug en zoeken (veelal onbewust) aandacht en waardering; ik zie vrouwen die zich afhankelijk voelen van hun relatie of opeenvolgend relaties hebben op zoek naar liefde, geborgenheid en eigenwaarde, iemand die voor hen zorgt. Óf ze kiezen -ook vaak onbewust- het enige carrièrepad in onze maatschappij: de weg van de prestatie. De yang-route, in de zin van naar buiten tredend, actie-, status- en resultaatgericht.

Vrouwen in mannenkostuum

Dit komt tot uiting in het stereotype ‘powervrouwen’ op de arbeidsmarkt. Hier bewandelen zij dezelfde route als onze bekende helden, met een assertieve doelgerichte aanpak. Vrouwen die succes najagen in een met yang ingerichte arbeidsmarkt. Waar ze willen bewijzen dat ze intelligentie en doorzettingsvermogen bezitten. Dat ze dingen kunnen bereiken en problemen op kunnen lossen. En dat ze zowel financieel als emotioneel onafhankelijk zijn.

Maar willen we wel dingen oplossen? Kunnen we dingen eigenlijk altijd oplossen? Is het fijn om onafhankelijk te zijn, of voelen we ons eigenlijk allen ongelofelijk eenzaam?

Dan vraagt een stem: “Waarom doe je dit?”

Ze klimmen hun weg omhoog middels de klaarstaande carrièreladder om aanzien en financiële onafhankelijkheid verwerven. En veel vrouwen lukt het ook om in deze mars mee te marcheren. Maar op een gegeven moment komt er van binnen zacht stemmetje dat zegt; “Voor wie doe je dit eigenlijk? Is dit mijn weg? En als ze daar niet naar luisteren, komen enkele maanden of jaren later onherroepelijk de burn-outs, depressies of ziekten ons vertellen dat ze niet hun eigen leven leiden. Dat ze hun eigen aard ontkennen.

Het gevolg van het ontkennen van je aard

Ik zie zo vaak vrouwen die veel bereikt hebben, maar zich alleen, uitgeput en leeg voelen. Ze worden onzeker, want opgeven betekent vaak ‘waardeloos’ worden als economische transactie. Er zijn simpelweg nog zo weinig alternatieve routes om waardevol te zijn en daar ook daadwerkelijk erkenning voor ontvangen. Er zijn vandaag de dag nog nauwelijks wegen ter beschikking die zijn afgestemd op de vrouwelijke principes en energiepatronen. Letterlijk is ons hele arbeidsritme is afgestemd op mannelijke hormooncyclus, die een dag beslaat, terwijl de vrouwelijke hormooncyclus een maand beslaat. Door het miskennen van de energiepatronen en natuurlijke cycli van de vrouw, is het voor vrouwen vaak zo lastig hun ware potentieel te verwezenlijken laat staan daarvoor gewaardeerd te worden op een gelijkwaardige manier. Daar zit naast een collectieve wond ook een enorme frustratie, over dat onzichtbare, essentiële maar onbetaalde werk van die yin-principes. Vrouwelijkheid is namelijk geen activiteit, het is een zijnstoestand. Geen resultaat maar een proces. Daar is geen format of structuur op los te laten...

Gelijke rechten, dus gelijke plichten?

Hoe goedbedoeld het ook was, dat onze oma’s en moeders gevochten hebben voor gelijke rechten, het gevolg is dat we ons ook dezelfde plichten hebben aangemeten. Daarmee is er een ander soort disbalans gecreëerd.

In de vrijheidsstrijd van de vrouw de afgelopen decennia, zich los te maken van de veroordeelde softe, emotionele en intuïtieve kwaliteiten, heeft zij zichzelf gelijk willen stellen met de mannelijke waarden. Ik zie zowel mannen als vrouwen die hebben geleerd hoe ze doortastend, rationeel en logisch kunnen zijn, maar ze offeren hun bezieling, hun aspiraties en intuïtie ervoor op. En zo hun gezondheid. En daarmee is de wereld in zijn geheel haar diepe relatie met de vrouwelijke waarden en invloeden kwijtgeraakt. Die vrouwelijkheid, de textuur die alles in stand houdt, voedt en verzorgt in een gehele cultuur.

Vergeten van eigen-wijsheid

Ik hoor zowel mannen als vrouwen vertellen hoe zich voelen afgestompt van hun eigen lichaamswijsheid - met een enorme toename aan burn-outs en depressies tot gevolg- en hoe ze lijden onder het gebrek aan tijd voor hun geliefden. Ze missen de ruimte voor hun creatieve plannen die misschien maar misschien helemaal niet succesvol hoeven worden. Gewoon klooien, spelen, leven. We voelen meer dan ooit het verlies van diepe verbindingen en het contact met het ‘kleine kind’ in onszelf. Al deze zaken beseffen we ons misschien niet altijd bewust, we voelen alleen die leegte. Een gebrek aan het gevoel echt thuis-zijn in deze wereld, het gevoel dat het veilig is en dat je goed genoeg bent, gewoon om wie je bent. Peace of mind. We zijn collectief vergeten dat het laten stromen van onze tranen, het doorvoelen en bespreken van onze emoties ons schoon en helder maken. Dat we ons opladen door echt de verbinding met die ander aan te gaan, door diep te voelen en elkaar onder de vleugels te nemen. Dat zorgt dat we thuis kunnen komen in onszelf en bij elkaar. We zijn vergeten hoe we onszelf kunnen voeden. Dit zijn allen die vrouwelijke waarden en uitingsvormen, maar we lijken allen deze yin kwaliteiten en expressievormen vergeten. En als we het al openlijk uiten, is het soft en zweverig.

Her-ontwerpen van de vrouwelijkheid

De uitdaging ligt er in om het contact met de oorspronkelijke vrouwelijke waarden weer te gaan ervaren. En vanuit deze ervaringen nieuwe inhouden en concrete uitingsvormen te scheppen.

Ik geloof er heilig in dat Covid ons wil helpen inzien dat we ons meer moeten afstemmen op het geheel.

Dit doen we voor onszelf en voor onze (moeder) aarde. Ik geloof er heilig in dat Covid ons wil helpen inzien dat we ons meer moeten afstemmen op het geheel. Het ons uitnodigt op radicale wijze een diepe liefde verbinding aan te gaan met alle leven op aarde en onze plek en rol te veranderen op deze aarde. Van het beheersen en exploiteren naar verbinden en afstemmen met het gehele ecosysteem. Dat leven en dood onlosmakelijk verbonden zijn met elkaar. Dat we niet enkel focussen op hoe lang we kunnen leven, maar hoe we willen leven. Dat we ervaren dat deze planeet niet van ons is, dat landsgrenzen illusies zijn, dat mensen absoluut gelijkwaardig zijn en dat we feitelijk allen een thuis delen. Die aarde, die voor ons allen even goed wil zorgen. We zijn gelijken en om te leven, hebben we elkaar keihard nodig.

Inspirerende rolmodellen

Zijn er voorbeelden vlammende fakkeldragers die deze yin energie volwaardig leven? Enkele. Als je goed zoekt buiten de publieke arena. Als ik denk aan vlammende, fakkeldragende rolmodellen, dan zijn dat individuen die authentiek, echt en kwetsbaar durven zijn. Senang met 'in het niet wetende zijn' en juist daarin vertrouwen. Die in hun gelaat zichtbaar reflecteren hoe diep ze durven te leven en dat ze zichzelf ook in alle diepte begrijpen. Het zijn individuen die ons kunnen vertellen hoe ze door hun eigen natuur trouw te zijn, hun eigenwaarde en kracht gevonden hebben. Mensen die relaties even hoog inschatten als resultaten. Verbinding als voeding weten voor functioneren. Individuen die hun duistere kanten erkend, beleefd en belicht hebben. Mensen die weten hoe angst voelt, hoe kwetsbaarheid voelt. En die ons verzekeren dat dit alles niets is om bang voor te zijn. En omdat zij hun angst niet niet projecteren op een ander of de buitenwereld, maar ownership nemen over hun gemoedsleven, demonstreren zijn dat je deze zaken kunt dragen als mens. Dat dit een natuurlijk onderdeel is van ons menszijn.

Fakkeldragende rolmodellen

Het zijn individuen die zelfstandig verder durven te kijken dan de huidige maatschappelijke dogma's. En deze overstijgen, te slim af zijn met nieuwe, uitzonderlijke, eigenzinnige en creatieve ideeën. Die hun ideeën handen en voeten geven, en op hun eigen-wijze, met liefde heilige huisjes omver wandelen. In vertrouwen iets nieuws plaatsen, niet als verzet.

Het is tijd

Voor ons is het nu de hoogste, hoogste tijd om opnieuw vorm te gaan geven aan wat het eeuwen geleden weggevaagd is uit ons alledaagse leven: het vrouwelijke. Om dit vrouwelijke in alle glorie weer te gaan benoemen, erkennen, opgraven, herontdekken, herontwerpen in alle vormen, soorten en maten. En nogmaals, deze afdeling 'vrouwelijkheid' is niet enkel een vrouwenaangelegenheid. Het is geen veredelde emancipatie strijd. Dit in balans brengen is naar mijn idee net zo hard nodig in mannen als vrouwen, want ook mannen (misschien wel vooral en juist mannen) namen lang geleden afscheid van hun vrouwelijke waarden en eigenschappen. Het is dus een aangelegenheid en verantwoordelijkheid voor alle mensen.

Handen ineenslaan

Dit is ook de reden dat ik samen met Marieke Visser de handen ineengeslagen heb (Fe/Male Manifest) om dit thema vanaf 2022 explicieter handen en voeten te gaan geven. Het voelt als een soort mix tussen een coming out en een promotie aan mezelf om dit thema nu expliciet te maken. Anderzijds is dit thema eigenlijk altijd onuitgesproken de rode draad en basisintentie geweest achter al mijn werkzaamheden: het balanceren van yin en yang. En dan vooral vrouwelijke waarden leven inblazen met mensen, ofwel het manifest maken van iets wat voor velen, onbestemd en onzichtbaar is maar oh-zo fundamenteel en essentieel is: je vrouwelijkheid is de textuur van je bestaan. De textuur van onze gehele samenleving.

Een aanpak in de oorsprong van ons menszijn, is de enige aanpak in deze crisis die ons in de oppervlakte allen zo hard raakt

Ik geloof dat we een in een relatief korte tijd een wereld kunnen laten ontstaan als we maar naar de oorsprong gaan, onder de oppervlakte van oplossen en fixen naar de dominante disbalans tussen feminine en masculine waarden durven kijken. Hier wakker in te worden. En ik geloof dat die wereld automatisch zal ontstaan wanneer de vrouwelijkheid in een ieder mens meer ruimte gaat krijgen. Dat vraagt een persoonlijke herontdekking van ieder individu naar hun eigen vrouwelijkheid. Tegelijkertijd vraagt het een collectieve her-ontwerping van onze systemen, structuren - en geloof me er zijn overvloedig veel heldere geesten die staan te springen om licht te schijnen op onze eigen ingebakken rolverdelingen, aannames en patronen die de patriarchale disbalans instandhouden. Ik geloof dat enkel deze fundamentele aanpak van het in balans brengen van yin en yang op onze planeet de enige uitweg is uit de chaos. Uit de crisis. Het lijkt ver gezocht en misschien op een totaal ander niveau dan op het niveau waar de grootste chaos zich nu lijkt af te spelen. Maar zoals Einstein ook al beweerde: ook ik geloof dat problemen zijn nooit op te lossen op het niveau of denkwijze waarop ze zijn ontstaan. Een aanpak in de oorsprong van ons menszijn, is de enige aanpak in deze crisis die ons in de oppervlakte allen zo hard raakt.

Jentien Keijzer

Afbeelding: Miskend - door kunstenaar Egbert Modderman

Egbert Modderman was verontwaardigd toen hij ontdekte dat Maria Magdalena in de Bijbel niet werd beschreven als een boetvaardige zondares of gevallen vrouw. Hij vond dat er karaktermoord op haar was gepleegd. Met zijn schilderij wilde hij dat onrecht rechtzetten. Hij portretteerde haar als een sterke eigenzinnige vrouw, die ontspannend onderuitgezakt uitdagend voor zich uitkijkt.